Sztuka – Dziecko Świata, lata 6-12, rozdział 17

Wyobraźnia nie rozwija się dopóki osoba nie nabierze odwagi i siły, aby ją wykorzystywać do tworzenia.  Bez tworzenia wyobraźnia istnieje tylko sama dla siebie, poniewierając się w pustce. – Maria Montessori

Cała praca akademicka w szkole podstawowej połączona jest ze sztuką, poprzez którą jest wyrażana. Zamiast osobnych, zaplanowanych lekcji sztuki czy muzyki nauczyciel wprowadza do technik twórczych we wszystkich dziedzinach: malarstwie, teatrze, tańcu i tak dalej oraz prowadzi swoich uczniów tak, aby odkryli własnych mentorów, autorytety w danej dziedzinie, podążając wedle swoich potrzeb lub zainteresowań. Może to być sztuka teatralna – dzieci mogą odgrywać proces fotosyntezy. Mogą tworzyć mapy ludności świata albo patchworkową narzutę wykonaną z kwadratów z nadrukowanymi różnymi  kształtami liści, aby sprzedać ją na szkolnej aukcji i zebrać fundusze na jakiś cel. Może to być seria pięknych akwareli demonstrujących zasady geometrii.

Tak jak we wszystkich dziedzinach, nauczyciel jest odpowiedzialny za nauczenie dzieci, jak posługiwać się narzędziami, a do studentów należy projektowanie  i wykonanie.

Kiedy popatrzymy na program zajęć w przeszłości to zauważymy na przykład, że nauka tańca,  muzyki i sztuki w kulturze Greków czy Tybetańczyków była ważną częścią klasycznej edukacji. Zajęcia artystyczne były traktowane jako “podstawy” prawdopodobnie dlatego, że odkryli oni jak nudne i niezdrowe jest uczenie się rzeczy czysto akademickich. Zajęcia artystyczne natomiast pozwalają uczniom radować się nauką, przetwarzać ją we właściwy sposób, a nie tylko wkuwać suche fakty, aby zaliczyć test. Odkryli oni również, że połączenie nauczania faktów z wyrażaniem artystycznym sprzyja zachowaniu zdobytej wiedzy.

Kiedy informacje są przetwarzane w aktywny, muzyczny lub artystyczny sposób – grafy, plakaty, rysunki, tworzenie map, piosenki, odgrywanie sztuki i tak dalej – wiedza pozostaje i wzmacniają się połączenia neronowe w mózgu, które mają ogromny wpływ na kreatywność. Przetwarzanie ozacza Sztukę!

Uczeń, który zaczyna interesować się jakimś szczególnym tematem wraz z nauczycielem lub kilkoma przyjaciółmi projektuje badania, a następnie czyta i gromadzi informacje. Większość projektów jest prezentowana na koniec całej grupie. Częścią zaplanowanego projektu może być decyzja, o tym kto wykona część wizualną, muzykę, kostiumy. Możliwa jest również praca indywidualna nad jaimś zagadnieniem, a następnie jej prezentacja  na przykład w postaci piosenki, wiersza lub rzeźby. Praca w jakiejkolwiek dziedzinie, czy to geografii, historii, matematyce lub języku, ma formę projektu, w którym głowa i ręka pracują razem w kierunku kreatywnego, artystycznego wyrażania. Aby uczyć się w ten sposób, dziecko potrzebuje narzędzi oraz  nieprzerwanego czasu. Dorosły dostarcza dziecku przyborów artystycznych, umożliwia poznanie dobrej muzyki lub malarstwa, pozwala na długi czas nieprzerwanej pracy oraz szanuje dziecięce pomysły i formy ekspresji.

Kiedy dziecko uczy się łącząc przedmioty ściśle akademickie ze sztuką to jest to ogromny krok w jego całościowym rozumowaniu życia i rozwoju jego mózgu. Nie ma ograniczeń w drodze do kreatywności.

Dzieci uczą się nie tylko o wielkich malarzach czy muzykach, ale również o zwykłych ludziach, którzy żyją sztuką na co dzień. Dziecko może wypytywać rodziców, nauczycieli, dziadków o ich formy artystycznego zainteresowania, co robili jako dzieci i jakie są ich marzenia. Jedna znana nam szkoła wprowadziła pomysł, by grupowe prace artystyczne wystawiać co roku w czasie szkolnej aukcji, a za zebrane fundusze organizować klasowe wycieczki.

Nauka o tym jak tworzyły się inne kultury, doświadczenie ich tańców, muzyki, uczenie się dlaczego rozwinęły się różne formy architektoniczne, ubrania lub język pozwala dziecku na zrozumienie uniwersalności ludzkich potrzeb i ekspresji.

Kiedy dzieci w wieku szkolnym osiągną wiek dojrzewania wejdą w najbardziej kreatywny czas swojego życia i będą tworzyć bazując na tych talentach, których rozwój rozpoczął się w ich wczesnych latach życia. Okres pomiedzy szóstym a dwunastym rokiem życia to czas na eksplorowanie tylu kreatywnych form wyrazu ile można znaleźć.
———

Tekst ten pochodzi z katalogu Child of the World przetłumaczonego przez nas za zgodą autorki na język polski. W wersji polskiej nosi on tytuł Dziecko Świata. Autorką oryginalnego angielskiego tekstu jest Susan Stephenson. Więcej informacji na temat Child of the World oraz Susan Stephenson możecie znaleźć na stronie firmy Michael Olaf.