W dniach 15-17 marca 2013 roku w Warszawie czeka nas kolejne niezwykłe wydarzenie, jeśli chodzi o pedagogikę Montessori w Polsce. Zapraszamy Was zatem do zapoznania się z Polskimi Dniami Montessori, czyli zestawem ciekawych wykładów, warsztatów i dyskusji w grupach tematycznych/panelowych, które poprowadzą wybitni specjaliści pedagogiki Montessori z Polski oraz goście z zagranicy.

Tematem przewodnim konferencji będzie „Edukacja w systemie Marii Montessori – wychowanie do wartości”.

Nie ukrywamy, że jest to temat bardzo nam bliski.

Organizatorami konferencji są:

Cylindry do osadzania stanowią idealny przykład wykorzystania samokontroli błędów w materiałach Montessori. Dany cylinder pasuje tylko w jedno miejsce biorąc pod uwagę jego średnicę i wysokość. Jeśli dziecko umieści mniejszy cylinder w większym otworze to w końcu stanie ono przed problemem, kiedy jeden z większych cylindrów nie będzie miał miejsca.

Autentyczność materiałów Montessori używanych w klasie może być mierzona stopniem, w jakim są one zgodne z pewnymi wymaganiami potrzebnymi do rozwoju samodzielności, samodyscypliny i abstrakcyjnego myślenia. Przede wszystkim, materiały Montessori różnią się od zabawek i innych narzędzi edukacyjnych ponieważ dziedziczą konsekwentnie pewne konkretne właściwości:

• są to konkretne przedmioty, które można dotykać i nimi manipulować
• są atrakcyjne i stymulujące
• rosną stopniowo, jeśli chodzi o trudność
• można je używać wielokrotnie, są zaprojektowane, by zachęcić dziecko do powatarzania
• zaprojektowane specjalnie dla odpowiedniego wieku dziecka
• zaprojektowane, by można było wykonanie zadania podzielić na mniejsze zadania
• zaprojektowane, by umożliwić samokontrolę błędów

Ostatnia z właściwości jest ważnym czynnikiem w pedagogice. Wiemy, że poprawianie dzieci jest nieodłącznym aspektem naszej pracy z dziećmi, a szczególnie pracy nauczyciela. Wiemy też, że odkrywanie błędów i słabości prowadzi do obniżenia samooceny.

Szczególnie dziecko buduje opinię o samym sobie z dużym uwzględnieniem tego, w jaki sposób postrzegają je inni ludzie, a przede wszystkim ważni dla niego dorośli. I chociaż odpowiedzialni dorośli bardzo rzadko celowo przesadzają z krytyką dziecka, to jednak zadanie poprawiania jest tutaj bardzo delikatną kwestią i musi być przez nas nieustannie obserwowane.

Wiązanie sznurówek jest zadaniem, które niewątpliwie wymaga rozbicia na kroki, aby po wielu próbach dojść w końcu do perfekcji.

Jakieś wyzwanie staje się wielkim tylko dlatego, że nie wyróżniamy w nim kolejnych kroków. Widzimy je jako całość i łatwo możemy się poddać w obliczy tak ogromnego zadania.

Wielką sztuką jest więc umiejętność podziału dużego problemu na mniejsze, czyli wyznaczenie kolejnych kroków, które doprowadzą nas do rozwiązania. Takie podejście do problemu najczęściej dodaje dziecku ogromną dozę zachęty i wytrzymałości, by nie odpuścić i doprowadzić dane zadanie do końca.

Prawidłowe stosowanie tej techniki oczywiście wymaga od nas umiejętności rozkładania większych problemów na drobne w krótkim czasie. Z wszystkich części składowych problemu, ta pierwsza musi być dla niego zasadnicza tak, aby pozostałe kroki prowadziły już bezpośrednio do rozwiązania.

Praktyczny przykład użycia techniki podziału dużego problemu na mniejsze kroki

Dziecko, lat 7, omawia z nauczycielem swoje wypracowanie, w którym występuje wiele błędów interpunkcyjnych oraz ortograficznych.

Korzystając z książki Franco Albanesi „Montessori Class Management” (Zarządzanie klasą Montessori) będziemy dodawać kolejne techniki czy zasady istniejące w dobrze prowadzonej grupie z podejściem Montessori, które według autora pomagają rozwijać wzajemne relacje oparte na szacunku i rozsądku pomiędzy dziećmi oraz dziećmi a dorosłymi.

Przewidywanie

Rodzic czy nauczyciel powinien nauczyć się przewidywania, czyli umiejętności sprecyzowania możliwych przeszkód na drodze do osiągnięcia celu w wykonywaniu jakiegoś zadania.

Mając jakiś cel na myśli, powinniśmy spróbować przedstawić go dziecku w taki sposób, by wzbudzić w nim oczekiwanie zwycięctwa w wykonaniu zadania, które przed nim stawiamy. Nasze słowa powinny prosto pokazać dziecku, jakie trudności może napotkać oraz w jaki sposób może je przezwyciężyć.

Poprzez umiejętność przewidywania i częste jej stosowanie w kontakcie z dziećmi stajemy się zdolni do coraz bardziej precyzyjnego komunikowania naszych oczekiwań, a dzieci uczą się procesu myślenia koniecznego do samodzielnego rozwiązywania problemów czy podejmowania decyzji.

Praktyczny przykład użycia przewidywania

Rodzic czy nauczyciel planuje wyjść z dziećmi na podwórko. Każde dziecko zajmuje się czymś w tej chwili.

Znajoma znalazła wideo, które w świetny sposób pokazuje, jak samodzielne i odpowiedzialne są dzieci, kiedy mają przygotowane do tego otoczenie i możliwości. Poniżej filmik obejmujący przygotowanie do lunchu, samo jedzenie oraz sprzątanie po jego zakończeniu w jednym z przedszkoli Montessori.

http://www.youtube.com/watch?v=n8BohslDGk8