Abraham, Józef, Mojżesz … – historie niemożliwe. Czy mam wiarę?

Codziennie napotykam wiele sytuacji, które sa niemożliwe.

Coraz dogłębniej doświadczam, że sam z siebie praktycznie nic nie mogę, na czym mi bardzo zależy: bycie kochajacym i odpowiedzialnym mężem, madrze wychowowujcym własne dzieci, bycie sumiennym pracownikiem, dobrym przyjacielem.

Dobry wilk jest panem rzeczy niemożliwych. Możliwe jest to, że mogę prosić dobrego wilka, by pokazał mi, że jest panem rzeczy niemożliwych i potrzebuję robić to codziennie.

Czy tak będę pływał aż umrę? Czy na ten świat będę patrzył jak na beznadziejne miejsce? Zalewa mnie zło, a zły wilk mi wmawia, że nie da się naprawić, że tak już musi zostać.

Wcale tak nie jest. Dobry wilk szepcze mi do ucha, że to kłamstwo. Dobry wilk zaprasza, by wejść na arkę, z której Bóg wyprowadza cały piękny świat. Panu Bogu wystarczy ziarenko gorczycy dobra. Zapraszam Cię dziś dobry wilku.

Kłamstwo złego.
Chce mi wmówić, że zło, które we mnie jest nie jest ważne, że nikomu nie szkodzi.
Jest jeszcze druga taktyka. Zły próbuje mi wmówić, że jest ze mną znacznie gorzej niż jest. Że jestem tak totalnie zły, że jestem niepotrzebny.

Nie daj sobie wmówić, że nie potrafisz nauczyć się kochać lepiej.

Zły mój grzech albo neguje, albo wyolbrzymia.

To, co mi jest potrzebne to prawda.
Jestem grzesznikiem, ale te moje grzechy Panu Bogu nie przeszkadzają, aby zrobić ze mnie kogoś pięknego i kogoś cudownego.

Prawdopodobnie, najtrudniejszym słowem do nauczenia się dla nas rodziców jest nie. Dzieci nie byłyby dziećmi, gdyby nie testowały granic. Kiedy mówimy nie, nasze dzieci tym bardziej zdeterminowane są w szukaniu sposobu na otrzymanie tak.

Jest wiele strategii, które wykorzystują, aby to osiągnąć:

• narzekają, że to niesprawiedliwe, że jesteśmy niemili, że ich nie rozumiemy, że nie jesteśmy fajni, że inni rodzice powiedzieliby tak, że ich dziadkowie powiedzieiliby tak, że ich nauczyciel odpowiedziałby tak, że nasi najlepsi przyjaciele też powiedzieliby tak;
• Lub zaczynają walkę i robią to, czego im zakazaliśmy, mówiąc nie;
• Lub dąsają się i nie rozmawiają z nami przez jakiś czas;
• Lub próbują się odegrać i starają się nas zranić w jakiś inny sposób.

Trudno jest powiedzieć nie, kiedy może cię spotkać tyle nieprzyjemnych rzeczy.

Baner w sklepie z podarkami głosił:

Umiejętność dobrej oceny sytuacji bierze się z doświadczenia. Doświadczenie rodzi się z marnej oceny sytuacji.

Robienie błędów jest nieodłącznie związane z uczeniem się, dlatego najlepiej będzie, jeśli zaprzyjaźnimy się z błędami i będziemy na nie patrzeć jak na sposobność nauczenia się czegoś nowego.

Czego uczono nas o błędach? Zapewne, że są złe, że powinniśmy ich unikać, a jeśli jakieś popełnimy, to jesteśmy głupi. Co więcej, jeśli się pomylimy, to zostaniemy ukarani, ktoś na nas nakrzyczy lub stanie się jeszcze coś gorszego.

W rzeczywistości jednak ten, co błędów nie popełnia, nie żyje. Jeśli żyjesz to znaczy, że będziesz popełniał błędy. Czy nie byłoby lepiej dla naszych dzieci, ale również i dla nas, gdybyśmy widzieli w błędach możliwość rozwoju, nauki?

Laura Valiani, koordynatorka pierwszego atrium w Holandii organizuje kurs Katechezy Dobrego Pasterza pokrywający tematy przeznaczone dla dzieci w wieku od 3 – 12 lat.

Będzie to pierwszy tego typu kurs w Holandii i zacznie się on oczywiście od poziomu I (3-6 lat) w Leiden, w październiku 2013 roku.

Prowadzącą ten kurs będzie Linda Kaeil, która prowadzi kursy na katechetów Katechezy Dobrego Pasterza w Stanach Zjednoczonych, Nieczech, Angli, Polsce, Australii, Kanadzie i Afryce. Na stałe mieszka w Portland, Oregon, gdzie jest katechetką dzieci od 3 do 12 roku życia w Franciscan Montessori Earth School.

Kurs będzie prowadzony w języku angielskim.

Szczegóły w ulotce.

Granice dają wolność

W pobliskiej kawiarni moja znajoma Cheryl ogłosiła, że parę miesiecy temu przestała jeść cukier. Kilka kobiet westchnęło ze zdziwieniem. „To takie ograniczające” – powiedziała jedna.

Cheryl uśmiechnęła się i powiedziała: „Właściwie to odkryłam, że to ograniczenie jest całkiem uwalniające. Nie muszę się więcej martwić czy powinnam coś jeść czy nie. Wyeliminowanie cukru zwiększyło moją wolność i kreatywność w jedzeniu”.

Interesująca myśl, że przez ograniczenie swojej aktywności – postawienie granicy, można odkryć więcej wolności w tym, co pozostało nam do dyspozycji.

Granice wspierają rozwój

Kiedy wprowadzamy przejrzyste granice dla małych dzieci, oraz wspieramy starsze dzieci przy ich wprowadzaniu, to pomagamy im skupić się na rozwoju pewnych umiejętności. Kiedy nasze dzieci staną się odpowiedzialne w ramach owych wyznaczonych przez nas parametrów i zaczną „walić w płot”, będzie to dla nas informacja, że przyszedł czas na powiększenie owych granic.

Jak odkryć sposób, by używając słów mierzyć się z problemami? Użyj tej oto metody 5 kroków.

W artykule Kto zaczął położyliśmy pewien fundament zasad w naszej rodzinie: że będziemy działać razem, bo wszyscy jedziemy na tym samym wózku oraz, że wykluczamy działania i słowa, które mogą ranić innych.

Spójrzmy teraz na tę prostą, jednak bardzo skuteczną metodę rozwiązywania problemów, która może pomóc w każdej sytuacji, czy to w ogrodzie, czy na sali posiedzeń.

1. Wskazanie, że istnieje problem

   Kiedy zaczynamy wyczuwać konflikt, mówimy: „Stop. Myślę, że mamy problem.”

   Wiele razy samo usłyszenie tego zdania pomaga osobom zaangażowanym w konflikt zdystansować się lekko i na moment odwrócic ich uwagę.

   Ten odruch zatrzymania się na kilka sekund może pomóc nam zauważyć nasze działania i zmienić zachowanie bez żadnej dodatkowej interwencji. Jeśli kłotnia trwa nadal, musimy się upewnić, że zaangażowane w nią dzieci zatrzymają się zanim przejdziemy do kolejnego kroku.

„Ale taaaato, przecież to on zaczął!”

Czasami naprawdę potrzeba nam mądrości króla Salomona!

Trudno jest przecież odkryć, kto naprawdę zaczął. Stając jednak na samej linii ognia, w najbardziej gorącym momencie, najlepiej będzie chyba, jeśli nie będziemy próbowali rozwiązać tego sporu sami przez wskazanie dzieciom, co mają zrobić.

Może widzieliśmy jak jedno z dzieci zabrało ciastko z talerza rodzeństwa, ale pewnie nie wiemy, co doprowadziło do tego momentu.

Co zrobiłby Salomon? Nie mam pojęcia, ale jedną z taktyk, jaką możesz zastosować to pozwolić dzieciom rozwiązać ich konflikt samodzielnie. Nie daj się złapać w tę grę wzajemnych zarzutów próbując odkryć kto zrobił co kiedy i komu, gdzie i dlaczego. Po prostu powiedz dzieciom, że muszą same popracować nad tym problemem.

W dniach 15-17 marca 2013 roku w Warszawie czeka nas kolejne niezwykłe wydarzenie, jeśli chodzi o pedagogikę Montessori w Polsce. Zapraszamy Was zatem do zapoznania się z Polskimi Dniami Montessori, czyli zestawem ciekawych wykładów, warsztatów i dyskusji w grupach tematycznych/panelowych, które poprowadzą wybitni specjaliści pedagogiki Montessori z Polski oraz goście z zagranicy.

Tematem przewodnim konferencji będzie „Edukacja w systemie Marii Montessori – wychowanie do wartości”.

Nie ukrywamy, że jest to temat bardzo nam bliski.

Organizatorami konferencji są: