Laura Valiani, koordynatorka pierwszego atrium w Holandii organizuje kurs Katechezy Dobrego Pasterza pokrywający tematy przeznaczone dla dzieci w wieku od 3 – 12 lat.

Będzie to pierwszy tego typu kurs w Holandii i zacznie się on oczywiście od poziomu I (3-6 lat) w Leiden, w październiku 2013 roku.

Prowadzącą ten kurs będzie Linda Kaeil, która prowadzi kursy na katechetów Katechezy Dobrego Pasterza w Stanach Zjednoczonych, Nieczech, Angli, Polsce, Australii, Kanadzie i Afryce. Na stałe mieszka w Portland, Oregon, gdzie jest katechetką dzieci od 3 do 12 roku życia w Franciscan Montessori Earth School.

Kurs będzie prowadzony w języku angielskim.

Szczegóły w ulotce.

Granice dają wolność

W pobliskiej kawiarni moja znajoma Cheryl ogłosiła, że parę miesiecy temu przestała jeść cukier. Kilka kobiet westchnęło ze zdziwieniem. „To takie ograniczające” – powiedziała jedna.

Cheryl uśmiechnęła się i powiedziała: „Właściwie to odkryłam, że to ograniczenie jest całkiem uwalniające. Nie muszę się więcej martwić czy powinnam coś jeść czy nie. Wyeliminowanie cukru zwiększyło moją wolność i kreatywność w jedzeniu”.

Interesująca myśl, że przez ograniczenie swojej aktywności – postawienie granicy, można odkryć więcej wolności w tym, co pozostało nam do dyspozycji.

Granice wspierają rozwój

Kiedy wprowadzamy przejrzyste granice dla małych dzieci, oraz wspieramy starsze dzieci przy ich wprowadzaniu, to pomagamy im skupić się na rozwoju pewnych umiejętności. Kiedy nasze dzieci staną się odpowiedzialne w ramach owych wyznaczonych przez nas parametrów i zaczną „walić w płot”, będzie to dla nas informacja, że przyszedł czas na powiększenie owych granic.

Jak odkryć sposób, by używając słów mierzyć się z problemami? Użyj tej oto metody 5 kroków.

W artykule Kto zaczął położyliśmy pewien fundament zasad w naszej rodzinie: że będziemy działać razem, bo wszyscy jedziemy na tym samym wózku oraz, że wykluczamy działania i słowa, które mogą ranić innych.

Spójrzmy teraz na tę prostą, jednak bardzo skuteczną metodę rozwiązywania problemów, która może pomóc w każdej sytuacji, czy to w ogrodzie, czy na sali posiedzeń.

1. Wskazanie, że istnieje problem

   Kiedy zaczynamy wyczuwać konflikt, mówimy: „Stop. Myślę, że mamy problem.”

   Wiele razy samo usłyszenie tego zdania pomaga osobom zaangażowanym w konflikt zdystansować się lekko i na moment odwrócic ich uwagę.

   Ten odruch zatrzymania się na kilka sekund może pomóc nam zauważyć nasze działania i zmienić zachowanie bez żadnej dodatkowej interwencji. Jeśli kłotnia trwa nadal, musimy się upewnić, że zaangażowane w nią dzieci zatrzymają się zanim przejdziemy do kolejnego kroku.

„Ale taaaato, przecież to on zaczął!”

Czasami naprawdę potrzeba nam mądrości króla Salomona!

Trudno jest przecież odkryć, kto naprawdę zaczął. Stając jednak na samej linii ognia, w najbardziej gorącym momencie, najlepiej będzie chyba, jeśli nie będziemy próbowali rozwiązać tego sporu sami przez wskazanie dzieciom, co mają zrobić.

Może widzieliśmy jak jedno z dzieci zabrało ciastko z talerza rodzeństwa, ale pewnie nie wiemy, co doprowadziło do tego momentu.

Co zrobiłby Salomon? Nie mam pojęcia, ale jedną z taktyk, jaką możesz zastosować to pozwolić dzieciom rozwiązać ich konflikt samodzielnie. Nie daj się złapać w tę grę wzajemnych zarzutów próbując odkryć kto zrobił co kiedy i komu, gdzie i dlaczego. Po prostu powiedz dzieciom, że muszą same popracować nad tym problemem.