Kontynuacja serii artykułów o [intlink id=”409″ type=”category”]pisaniu i czytaniu w podejściu Montessori[/intlink].

Codziennie w naszym najbliższym otoczeniu jesteśmy bombardowani napisami: szyldy, banery, reklamy, znaki, tablice informacyjne, ceny na produktach i tak dalej. To samo widzi nasze dziecko i potrzeba niewiele czasu, by zorientowało się ono, że te wszystkie napisy coś mogą do niego mówić. Możemy oczywiście wspomóc ten proces odkrywania języka pisanego w otoczeniu dziecka.

• Bardzo często dzieci mają szczególne upodobanie do przyglądania się, w jaki sposób zapisane jest ich własne imię. Możesz zapisać imię swojego dziecka w różnych miejscach w domu na przykład na drzwiach jego sypialni, na metkach ubrań, utworzyć to imię z magnetycznych liter na lodówce, wyciąć poszczególne litery z różnych gazet i ułożyć po kolei. Możliwości może ograniczać jedynie nasza wyobraźnia.
• Kiedy wychodzisz z dzieckiem na spacer staraj się od czasu do czasu zwrać uwagę dziecka na nazwy sklepów, znaków, etykietek na produktach w sklepie. W supermarkecie możesz poprosić dziecko o znalezienie znanych mu już produktów wskazując na etykietki, kiedy dziecko będzie je wyszukiwało.
• Przygotuj zestaw do gry memo * składający się ze znaków drogowych lub liter imienia dziecka.
• Kiedy jesteś na poczcie lub w banku zabierz ze sobą parę czystych formularzy. Dzieci zwykle lubią je wypełniać.
• Grajcie często razem w następującą grę, nazwałbym ją Detektyw Językowy (z ang. I spy): Kiedy jesteście gdzieś na spacerze, w podróży, wybierz pierwszą literę imienia dziecka i razem spróbujcie znaleźć jak najwięcej rzeczy, które zaczynają się na tę literę. Kolejnym razem możesz wybrać inną literę.

fot. Horia Varlan @ flickr.com

Wracamy do serii artykułów o [intlink id=”409″ type=”category”]pisaniu i czytaniu  w podejściu Montessori[/intlink].

Wspólne czytanie może być niewątpliwie wielką przyjemnością zarówno dla dziecka jak i dla ciebie. Można pójść krok dalej i spróbować pomóc dziecku, by stawało się coraz bardziej świadome, czym jest pismo. Postaraj się jednak unikać wchodzenia w sytuacje, w których próbujesz nauczyć dziecko czegoś zatracając samą przyjemność czytania. Przykładem może tutaj być przerwanie czytania w bardzo ekscytującym momencie opowieści po to, by zwrócić uwagę dziecka na dużą literę na początku zdania, ale też bardziej subtelne momenty, w których można wyczuć pojawianie się specyficznej nutki atmosfery szkolnej nauki formalnej.

Postaraj się wyczuć dziecko. Jeśli zdaje się zainteresowane tym, co próbujesz mu przekazać spędźcie razem trochę czasu na punktach, o których już za chwilę poniżej. Jeśli zaś akurat dziś totalnie go to nie interesuje, oszczędzcie sobie je na inny dzień. Przecież będziecie czytać wspólnie przez co najmniej 6 lat!