KIDS TALK™ to blog na tematy związane z rozwojem dziecka redagowany przez Maren Schmidt. Maren jest nauczycielką Montessori z dyplomem Association Montessori Internationale oraz założycielką szkoły Montessori. Posiada ponad 20 lat doświadczenia w pracy z dziećmi. Jest autorką książki Understanding Montessori – A Guide For Parents (Zrozumieć Montessori – Przewodnik Dla Rodziców). Uzyskaliśmy zgodę autorki na tłumaczenie artykułów zamieszczanych na KIDS TALK™ na język polski i umieszczanie ich na naszej stronie

‘Popatrz mamo! Jestem jak tata!’

Trzyletni Staś otworzył swój niebieski mazak i popisał nim po ścianie, w czasie gdy jego mama, Maria, przygotowywała warzywa na obiad. Podczas weekendu Staś pilnie obserwował jak jego tata malował kuchnię. Teraz chciał pomóc, przynajmniej tak wnioskowała jego mama, jednocześnie miotając się pomiędzy niedowierzaniem i przerażeniem. Staś nigdy nie popisał niczego. Zawsze używał papieru.

Maria zareagowała jednak bardzo pewnie:

‘Staś! Stop!’ – powiedziała stanowczo, ale delikatnie idąc w kierunku syna. Staś odwrócił się w jej kierunku i ich wzrok spotkał się.

Maria kucnęła do poziomu syna i kontynuowała: ‘Odłóż mazak’.

‘Mazakami piszemy tylko na papierze. Pamiętasz? Proszę, usiądź  i pisz na papierze.’

Maria zabrała się za czyszczenie ściany i zmyła ślady mazaka w kilka minut podczas gdy Staś malował na papierze.

Kiedy tata, Piotr, wrócił do domu, Staś chętnie się pochwalił: ‘Tato, pomalowałem ścianę mazakiem, ale mama powiedziała: tylko na papierze’.

Piotr spojrzał uważnie i popatrzył na Marię.

KIDS TALK™ to blog na tematy związane z rozwojem dziecka redagowany przez Maren Schmidt. Maren jest nauczycielką Montessori z dyplomem Association Montessori Internationale oraz założycielką szkoły Montessori. Posiada ponad 20 lat doświadczenia w pracy z dziećmi. Jest autorką książki Understanding Montessori – A Guide For Parents (Zrozumieć Montessori – Przewodnik Dla Rodziców). Uzyskaliśmy zgodę autorki na tłumaczenie artykułów zamieszczanych na KIDS TALK™ na język polski i umieszczanie ich na naszej stronie

Jaki jest ulubiony posiłek twojego dziecka? Kolor? Ubranie? Czego twoje dziecko nie lubi. Nasze wybory dają ważny wgląd w naszą osobowość. Jeśli dziecko zgadza się z nami w większości przypadków mamy dosyć łatwą drogę. Jednak dziecko, które bardzo stanowczo wyraża swoje wybory, może doprowadzić nas do granic wytrzymałości i nadwyrężyć naszą cierpliwość.  Jak długo jesteśmy w stanie słuchać wywodów w stylu: ‘Tego nie lubię. To jest obrzydliwe. Tego nie będę jadł. Nie będę się kąpał’? Jak radzimy sobie z dziecięcymi napadami złości, rzucaniem wszystkim, krzyczeniem, albo z rozrywającym nasze serce ‘Nienawidzę cię!’?

Usłyszenie z ust trzy-, cztero-, czy pięciolatka słów ‘Nienawidzę cię!’ jest dla nas druzgocące, a jednak wątpię, że są jacyś rodzice, którzy nie usłyszeli nigdy takich słów.  Najczęstszym błędem, który popełniamy (ja też to robię!) jest przeświadczenie, że ten wybuch jest bezpośrednio skierowany do nas. Takie eksplozje słów są wyrażeniem własnych wyborów dziecka i prawie zawsze nie mają nic wspólnego z tobą. Jeśli nasze dzieci wyrażają swoje wybory w tak stanowczy sposób, trudno jest powstrzymać nasze emocje i nasza potrzeba bycia kochanym bierze górę nad całą sytuacją. Jeśli nie wycofamy się i nie spojrzymy chłodnym okiem na podłoże wybuchu, bardzo łatwo będzie nam stać się zakładnikami dziecięcych wymagań.

Wyobraźnia nie rozwija się dopóki osoba nie nabierze odwagi i siły, aby ją wykorzystywać do tworzenia.  Bez tworzenia wyobraźnia istnieje tylko sama dla siebie, poniewierając się w pustce. – Maria Montessori

Cała praca akademicka w szkole podstawowej połączona jest ze sztuką, poprzez którą jest wyrażana. Zamiast osobnych, zaplanowanych lekcji sztuki czy muzyki nauczyciel wprowadza do technik twórczych we wszystkich dziedzinach: malarstwie, teatrze, tańcu i tak dalej oraz prowadzi swoich uczniów tak, aby odkryli własnych mentorów, autorytety w danej dziedzinie, podążając wedle swoich potrzeb lub zainteresowań. Może to być sztuka teatralna – dzieci mogą odgrywać proces fotosyntezy. Mogą tworzyć mapy ludności świata albo patchworkową narzutę wykonaną z kwadratów z nadrukowanymi różnymi  kształtami liści, aby sprzedać ją na szkolnej aukcji i zebrać fundusze na jakiś cel. Może to być seria pięknych akwareli demonstrujących zasady geometrii.

Tak jak we wszystkich dziedzinach, nauczyciel jest odpowiedzialny za nauczenie dzieci, jak posługiwać się narzędziami, a do studentów należy projektowanie  i wykonanie.

Znani Polacy: Mikołaj Kopernik, Fryderyk Chopin, Maria Skłodowska-Curie, Jan Paweł II. Każde dziecko ma potencjał, by na swój sposób wnieść wkład w rozwój ludzkości

W dzisiejszych czasach rzeczy, którymi zajmujemy się w dziedzinie nauki są zainteresowaniami większości ludzi i cywilizacji. Stając oko w oko z takimi siłami możemy mówić tylko o jednym państwie – całym świecie. Biorąc pod uwagę to co zostało zapisane powyżej, każdemu kto zostawia swój wkład, nawet gdyby była to tylko próba nie ukoronowana sukcesem, należy się szacunek od całego cywilizowanego świata. – Dr Maria Montessori

Historia, Biografie i Geografia

Historia ludzi nie może być odłączona od warunków jakie istnieją w miejscu, gdzie się ona rozwija, a także od tych ważnych osób, kobiet i mężczyzn, które przewodzą i wyznaczają kierunki.

Edukacja Montessori 'działa’ dla każdego dziecka. Nie 'działa’ ona jednak w przypadku każdego rodzica.

– Maria Montessori

Plansze dydaktyczne ukazujące klasyfikację roślin i zwierząt można zawiesić w pokoju dziecka.

Jak często dusza człowieka, zwłaszcza dziecka pozbawiona jest kontaktu z naturą. Nie ma takiego opisu, takiego obrazka w książce, który mógłby zastąpić widok prawdziwych drzew i całego życia wokół nich w prawdziwym lesie. Coś emanuje z tych drzew, co przemawia do naszej duszy. Tego czegoś nie przekaże nam żadna książka, czy muzeum. Las ujawnia, że w nim nie tylko drzewa istnieją, ale wraz z nimi cały zbiór powiązanych ze sobą form życia. I ta ziemia, ten klimat, ta kosmiczna siła przyrody potrzebne są dla rozwoju wszystkich tych stworzeń. Istnieje cała masa stworzeń wokół drzew, dostojnych i różnorodnych rzeczy, poszukiwanych przez niejednego z nas, których nie można przynieść do szkoły. – Maria Montessori

Globus to niezastąpione narzędzie w każdym domu

Ziemia

W szkole podstawowej prowadzonej według pedagogiki Marii Montessori nie ma takiego przedmiotu, który  byłby nauczany w oderwaniu od innych. Cała praca dziecka jest powiązana, a zainteresowanie i rozwijająca się pasja w jednej dziedzinie wiedzy stopniowo prowadzi go do całej reszty.

Nauczyciel nie narzuca określonej  pracy, ale raczej prowadzi dziecko indywidualnie lub pracuje z małą grupą w wykonywaniu badań odpowiadających zainteresowaniom dzieci, tworzeniu projektów oraz kończeniu ich i szukaniu sposobów na ich wdrażanie, publikowanie. Nauczyciel daje dzieciom podstawy wiedzy wielokrotnie, ale nigdy nie wie jak badania będą się rozwijały z każdym dzieckiem i każdą grupą dzieci w ciągu każdego roku. Jest to zachwycające zarówno dla nauczyciela jak i dla dzieci.

W drugim etapie rozwoju dzieci znacznie chętniej współpracują ze sobą nad różnego rodzaju projektami. Zdjęcie pochodzi ze strony www.montessori-ami.org

Kontynuując omawianie etapów rozwoju według Marii Montessori przechodzimy do etapu drugiego, czyli okresu życia dziecka od lat 6 do lat 12.

Drugi etap rozwoju to czas dzieciństwa. Właściwości chłonącego umysłu, które dominowały do 6 roku życia zostają zastąpione przez umysł świadomy. Uczenie się przebiega teraz wolniej i spokojniej. Dzieci w drugim etapie rozwoju rzadziej powtarzają wielokrotnie daną czynność chyba,  że w kolejnych powtórzeniach coś się zmienia.

Rozwój społeczny

W drugiej fazie rozwoju dzieci powoli zaczynają interesować się współpracą z innymi w ich otoczeniu i uczą się, jak robić to prawidłowo. Coraz częściej wybierają wspólną pracę nad projektami z dziećmi, które wykazują podobne zainteresowania. Około 11 lub 12 roku życia większość woli pracować z innymi niż indywidualnie.

Wraz z rozwojem dzieci powiększają ilość znanych im osób i interesują się osobami z najbliższego otoczenia a także rozwijają bardziej globalną świadomość. W klasach Montessori wykorzystuje się tę szczególną wrażliwość dziecka na rozwój społeczny zapewniając mu szeroki wachlarz możliwości odkrywania własnej kultury, a także innych kultur poprzez projekty z zakresu historii, geografii, języków, nauk ścisłych, muzyki i sztuki.

Zdjęcie pochodzi z galerii zamieszczone przez użytkownika thesecretofchildhood na portalu Flickr

Natrafiliśmy na świetne zdjęcia z otoczenia przygotowanego dla dzieci od narodzenia do lat 3 przygotowanego według podejścia Montessori. 

Dla nas jest to świetna inspiracja, by spróbować poraz kolejny przemyśleć, co można przygotować, by dać dziecku ciekawe zajęcia do wykonania, które odpowiadają poziomowi jego rozwoju.
Zapraszamy do obejrzenia pokazu slajdów.

Włączenie dziecka w codzienne czynności oznacza, że trwają one dłużej i na pewno jest przy ich wykonywaniu bardziej brudno, dania mogą nawet smakować inaczej, ale wpływ takiej współpracy na dziecko jest nie do przecenienia

Dziś o pierwszym z etapów rozwoju według Marii Montessori, czyli o okresie od narodzenia do szóstego roku życia.

Chłonący Umysł

Pierwsze sześć lat życia dziecka odznacza się ogromnym wzrostem pod względem fizycznym i psychicznym, nieustannym odkrywaniem świata, postępem. Jest to okres niemowlęctwa, okres nieświadomego rozwoju. Fizycznie, całe ciało ulega zmianom, od głowy po stopy. Dziecko posiada delikatny jeszcze system immunologiczny i jest dosyć podatne na choroby.

Z psychologicznego punktu widzenia, dziecko w tym okresie nieustannie myśli i pracuje, chłonąc wszystko, co go otacza. Maria Montessori określiła ten etap rozwoju, jako czas Chłonącego Umysłu. Wierzyła ona, że w czasie pierwszych 6 lat życia dziecko uczy się więcej niż kiedykolwiek później. Dzieci opanowują język (czasem więcej niż jeden), rozwijają umiejętności poznawcze i ruchowe, zaczynają naśladować dorosłych, mają własne oczekiwania wobec świata wokół nich.

Potrzeby dziecka

Dziecko w czasie tego pierwszego etapu ma wiele potrzeb. Emocjonalnie, potrzebuje ono akceptacji i miłości, szacunku i zrozumienia, ciepła i ochrony ze strony dorosłych.

Dzieci w tym czasie mają również potrzebę bezpieczeństwa, porządku, takiej wolności i niezależności, z którymi potrafią sobie radzić, przynależności – bycia częścią rodziny.