Początki chodzenia Jana

Kolejny miesiąc za nami. Miesiąc 13-ty był bardzo intensywny. Widać, że Jan z radością wszedł w szczególny okres wzmożonego zainteresowania chodzeniem i, że cieszy się tą czynnością samą w sobie.  Więc zacznę może od tego najważniejszego.

Chodzenie

Od kiedy Jan skończył pierwszy rok każdy kolejny dzień przybliżał go do umiejętności samodzielnego chodzenia. Asia zauważyła jego wzmożone zainteresowanie i spacery często odbywały się koło różnych murków, których Jan mógł się trzymać. Do chodzenia zachęcały go liście i kamyki leżące w różnych miejscach, do których chciał dotrzeć. Minęło kilka kolejnych dni i Jan zaczął już próbować chodzenia bez trzymanki, by wreszcie samodzielnie przejść po śliniak przez pół kuchni i od tego czasu próbował już chodzić coraz więcej. Po mniej więcej tygodniu chodzenia zaczął samodzielnie wstawać nie podtrzymując się niczego i ku naszemu zaskoczeniu robi to niezwykle żywo i stabilnie. Powoli spacery w wózku przemieniają się w spacery prowadzone przez Jasia i w jego tempie, bo tutaj leży interesujący kamień, a tam leci ptak, a jeszcze gdzieś indziej przejechała wielka ciężarówka, że aż w uszach zahuczało.

Jakość bycia z drugim człowiekiem jest znacznie ważniejsza niż ilość i jakość przedmiotów nas otaczających

W otoczeniu Montessori znaleźć możemy ogromną liczbę interesujących, a często wręcz tajemniczych i pociągających materiałów, wszystkie one są uporządkowane i starannie przygotowane do pracy, a cała przestrzeń zorganizowana i dająca poczucie ładu, który przynieść może wewnętrzny spokój i idealne warunki do pracy, ale w tym otoczeniu najważniejszy jest zawsze drugi człowiek – dziecko, nauczyciel, gość. 

Kiedy ponad rok temu zaczynaliśmy czytać o metodzie Montessori to pierwsze, co przyszło nam do głowy to, że powinniśmy zrobić lub kupić jak najwięcej odpowiednich materiałów, bo one są tak niezwykle ważne i bez nich to metoda Montessori nie będzie miała żadnego sensu. Na szczęście z upływem czasu coraz bardziej zauważamy, że elementem równie ważnym w otoczeniu, jak nie najważniejszym jest druga osoba, podejście i serce rodzica-nauczyciela.

Kiedy dzieci mają zapewnioną kartkę papieru i trochę malarskich narzędzi zamiast przygotowanej kolorowanki potrafią tworzyć niezwykłą sztukę

Prawda jest taka, że jeśli istnieje wolny duch musi on urzeczywistnić się w jakiejś pracy i do tego potrzebne są ręce. Wszędzie odnajdujemy ślady pracy ludzkich rąk i dzięki temu możemy dostrzec ducha czasu.
Ludzkie ręce i ich umiejętności związane są z rozwojem ludzkiego mózgu, a w świetle historii możemy zobaczyć ich połączenie z rozwojem cywilizacji.
– Maria Montessori

Sztuka jest niezbędna w otoczeniu dziecka od jego narodzin. To sposób na życie, na poruszanie się i sposób mówienia, na dekorowanie domu i szkoły, wybieranie zabawek i książek. Nie może być ona odłączona od żadnej innej dziedziny naszego życia. Nie możemy „nauczyć” dziecka, jak być artystą, ale możemy pomóc mu w rozwoju, wedle słów Marii Montessori:
Oka, które widzi
Ręki, która jest posłuszna (rozumowi)
Duszy, która czuje

Dobrze wykonane, dobrej jakości, prawdziwe instrumenty muzyczne będą wspaniałym podarunkiem dla każdego dziecka.

Jeśli potrafisz chodzić, potrafisz tańczyć.
Jeśli potrafisz mówić, potrafisz śpiewać.– przysłowie z Zimbabwe 

Śpiewanie

Ludzie urodzili się, aby śpiewać. Gdy tylko dziecko potrafi skupić swoją uwagę na ustach swojej mamy, uczy się ono jak usta poruszają się i jak powstają dźwięki. Pierwszy występ w duecie pojawia się, gdy dziecko zaczyna wydawać zamierzone dźwięki, a dorosły je naśladuje. Pomóżmy dziecku kontynuować to radosne dla niego tworzenie.

Nie istnieje ktoś taki, jak niemuzykalne dziecko. Są jedynie niemuzykalni dorośli, ponieważ nie doświadczyli oni wystarczającej praktyki z muzyką, kiedy byli dziećmi. Piosenki dają dzieciom możliwość wyrażania swoich emocji, a samo śpiewanie przynosi psychiczną ulgą. Wiedząc jak pozytywnym znakiem jest zwykłe spontaniczne śpiewanie zawsze wyczekiwałam na nie w klasie. W naszym domu, kiedy słyszałam naszego syna śpiewającego przed pójściem spać to był dla mnie znak, że jest szczęśliwy. Wcale nie musimy mieć pięknego głosu, aby formować śpiew u dzieci.

People (Ludzie) autorstwa Petere Spiera. Szkoda, że książka ta nie została wydana jeszcze w języku polskim. Napisana i ilustrowana przez Holendra Petera Spiera opowiada o jedzeniu, ubieraniu się, językach, religiach, architekturze ludzi z różnych zakątków świata. Może znacię pozycję po polsku, która jest podobna do tej?

Geografia i Historia

Pani Montessori,
Pani, z miłości do dzieci, usilnie dąży, poprzez wielorakie instytucje, do uwydatniania w dzieciach tego, co jest w nich najlepsze. Mam nadzieję, że nauka ta będzie dostępna nie tylko dla dzieci z bogatych rodzin, ale również dla biednych dzieci. Bardzo trafnie zauważyła Pani, że aby osiągnąć pokój na świecie i walczyć przeciwko wojnie musimy zacząć od dzieci. Jeśli będą one wzrastać w swojej naturalnej niewinności, nie będziemy musieli walczyć, ani podejmować bezowocnych wymyślonych rozwiązań, ale będziemy dążyć od miłości do miłości i od pokoju do pokoju, aż ostatnie zakątki świata znajdą taki pokój i miłość, których wszystkie świadomie lub nieświadomie są głodne. — M. K. Gandhi, 1943

Dzisiaj nasz świat kurczy się, a my uczymy się w końcu szanować różnorodność – ekonomiczną, rasową, wszystkie jej rodzaje – aby przygotować dzieci do życia w prawdziwym świecie. Pragnienie Gandhi staje się faktem. Wzrasta również świadomość zaszczepienia w uczących się, jak ważną wartością jest pomoc innym ludziom. To ważny element w światopoglądzie dzieci, ale również w rozwoju ich troski o ludzi na całym świecie, ludzi ze wszystkich grup społecznych.