W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania».Łk 2, 1-14

Życzymy pięknych i radosnych Świat Bożego Narodzenia i Szczęśliwego Nowego Roku 2010.
Asia i Rafał

At Home with Montessori - W domu z Montessori - Kuchnia i Jadalnia

Maria Montessori pisała: „Pielęgnujcie pozytywny stosunek wobec błędów”. To prawdopodobnie najważniejsze stwierdzenie, kiedy przyjdzie nam współpracować z dziećmi w pracach kuchennych czy przy wspólnym stole.

Kontynuując omawianie sposobów na uczynienie naszego domu bardziej przyjaznym do współpracy pomiędzy dorosłymi i dziećmi dziś chcemy przedstawić parę sugestii z książki At Home with Montessori, co do urządzania kuchni i jadalni.

O urządzaniu kuchni pisaliśmy już wcześniej w artykule Kuchnia z myślą o dziecku. Wiele informacji w książce At Home with Montessori potwierdza to, co możecie tam przeczytać, ale są też rzeczy nowe, o których warto napisać.

Deska do krojenia i ostry nóż z ząbkami

Pod opieką dorosłego dziecku można umożliwić zaangażowanie w bardzo dla niego specjalne zadanie – krojenie. Dzieci powyżej 3 lat wiedzą, że ostry nóż to poważna sprawa więc tym bardziej doceniają zaufanie, jakie pokładają w nich rodzice. Krojenie bardzo skupia dziecięcą uwagę, prowadzi do polaryzacji uwagi (całkowite pochłonięcie przez daną czynność), a ta do normalizacji. Najlepszy jest mały nóż z ząbkami, bo dziecko z łatwością widzi, która strona jest ostra. Dziecko w czasie krojenia musi być cały czas obserwowane przez dorosłego!

W Krakowie rodzi się nowe Atrium i z chęcią zamieszczamy zaproszenie, które wysłała do nas Sara z Krakowa. Z naszej strony bardzo zachęcamy rodziców, by spróbować tej szansy.

A oto ogłoszenie

Jeśli mieszkasz w Krakowie lub w jego okolicach i chcesz, by Twoje dziecko uczestniczyło w Katechezie Dobrego Pasterza to zapraszamy – w Krakowie właśnie zbiera się grupa dzieci w wieku 3-6 lat.
Katechezy odbywać się będą w Atrium w Przedszkolu M. Montessori przy ul. Prochowej 12, w środy od 16.00-17.00.
Poprowadzi je p. Barbara, katechetka z Przedszkola M. Montessori i uczennica Sofii Cavaletti.
Szczegóły dotyczące spotkań będą ustalane, gdy zbierze się grupa minimum 10 dzieci.
Kontakt: Sara, Kraków. nr tel. +48 601 762 223

Właśnie dotarła do nas pięknie ilustrowana książka At Home with Montessori (W domu z Montessori), której współautorami są Patricia Oriti, David Kahn, a ilustracje powstały dzięki Julii Sheehan-Burke.
W Przedmowie David Kahn pisze:

Nie istnieje recepta Montessori na życie. Właściwie Dr Maria Montessori, która zawsze ceniła sobie tę unikalność i indywidualizm natury każdego dziecka, pewnie chroniłaby różnorodność w życiu rodzinnym. Książka At Home with Montessori (W domu z Montessori) zachęca do przemyślenia swojego domu, tak aby dorośli i dzieci, szczególnie dzieci w wieku przedszkolnym, mogli żyć razem harmonijnie zachowując różne cele swojego rozwoju. Jej celem jest skupienie naszej uwagi na dziecięcych dobrych stronach, aby zasugerować parę pomysłów na stworzenie życia rodzinnego, w którym istnieje współpraca pomiędzy dorosłymi a dziećmi. Wykorzystanie przestrzeni domowej do poszanowania potrzeb każdego członka rodziny jest znacznie ważniejsze niż jakiekolwiek modyfikacje pokoi czy wdrożenia specjalnych projektów.

Pozwólcie, że skupimy się teraz na dziecku w wieku około 2 lat i jego potrzebie chodzenia. Taka potrzeba jest dla niego zupełnie naturalna, ponieważ musi on przygotować się do bycia dorosłym więc musi zbudować w sobie wszystkie potrzebne ku temu zdolności. Dziecko w wieku 2 lat jest całkiem zdolne, by przejść 2-3 kilometry, a także wspinać się, jeśli dobrze się do tego nastawi. Najbardziej podobają mu się te najtrudniejsze do przejścia etapy. Musimy pamiętać, że dziecięcy pomysł na chodzenie jest zupełnie inny od naszego. Nasze wyobrażenie, że długie spacery przewyższają jego zdolności bierze się stąd, że chcielibyśmy, by chodziło w naszym tempie. Jest to pomysł tak niedorzeczny jak to, że my dorośli moglibyśmy dotrzymać kroku idąc u boku konia. Widząc nas bez dechu, koń mógłby wtedy powiedzieć (jak często mówimy do dziecka): Oj, nie dobrze. Wskakuj lepiej na mój grzbiet i dostaniemy się tam razem. Jednak dziecko nie próbuje 'dostać się tam’. Wszystko czego chce to po prostu iść. A ponieważ jego nogi są krótsze od naszych, nie możemy zmuszać go, by próbowało za nami nadążyć. To my musimy iść w jego tempie.

Dziecko przygląda się przewieszcze z różnymi motylami

Susan Stephenson, autorka tekstu informacyjnego dostępnego w katalogach 'The Joyful Child’ (Radosne Dziecko) i 'Child of the World’ (Dziecko Świata), które przetłumaczone na język polski znajdziecie na naszej witrynie, przygotowała właśnie stronę internetową, na której umieszcza linki do krótkich filmików ukazujących różne czynności dzieci, na które warto zwracać uwagę w pierwszych miesiącach i latach ich życia.

Susan pisze:

Niektórzy wierzą, że malutkie dziecko nie jest wystarczająco interesujące, by go obserwować, wchodzić z nim w interakcję czy uczyć czegoś. Jednak badania pokazują, że pierwsze trzy lata życia są najważniejsze, jeśli chodzi o formowanie się zdrowia emocjonalnego, fizycznego, inteligencji czy umiejętności życia w społeczeństwie i wielu innych aspektów bycia człowiekiem. Jaka więc powinna być odpowiedź?
Musimy nauczyć się na co zwracać uwagę, jak wchodzić w interakcję, co dzieje się w czasie tych pierwszych dni, tygodni, miesięcy i lat, oraz jak chronić i 'karmić’ dziecko w tym rozwojowym okresie życia. Nasza wiedza poprowadzi nas do większej radości, zarówno dorosłego, jak i dziecka.

Poniżej znajdziecie parę filmików, które Susan zamieściła na swojej stronie. Polecamy zaglądanie na stronę Susan co jakiś czas, bo będą się tam pojawiać nowe rzeczy.

Przygotowanie otoczenia

Nieustanne przygotowanie i adaptacja otoczenia do ciągle zmieniających się potrzeb i tendencji dorastających dzieci jest jednym z podstawowych zadań w edukacji i wychowaniu dzieci zaproponowanym przez Marię Montessori. Na pierwszym miejscu stawia się bezpieczeństwo, a następnie odpowiednie wsparcie dla swobody ruchu, badań, dokonywania wyborów, koncentracji, tworzenia, wykonania wszystkich zadań sekwencyjnie. To wszystko przyczynia się do optymalnego rozwoju dziecka.

Możliwość powiększenia przestrzeni do nauki i pracy w domu lub szkole o ogród lub werandę wpływa bardzo pozytywnie na rozwój umysłowy i fizyczny dziecka.

Zaawansowane drewniane liczydło. Bardzo popularne w Chinach, gdzie twierdzi się, że liczenie na liczydle może być szybsze od użycia kalkulatora.

Wynalazczość, geometria i matematyka to jakby języki wykorzystywane do odkrywania i manipulowania, tworzenia i mierzenia rzeczywistych przedmiotów w rzeczywistym świecie. W tym wieku dzieci lubią nieustannie odkrywać pojęcia matematyczne i geometryczne, jeśli odnoszą się one do czegoś w ich życiu oraz jeśli przedstawiane są za pomocą materiałów, które można trzymać w ręce, manipulować nimi i wykorzystywać je do tworzenia. Musimy brać to pod uwagę, kiedy uczymy nasze dzieci. Oferujmy dziecku materiały do manipulowania w każdej dziedzinie matematycznej i pozostawiajmy dziecku decyzję, kiedy będzie gotowe na pracę bez materiałów – gotowe do abstrakcyjnej pracy – na papierze z ołówkiem.

Abstrakcyjne myślenie to wyższy poziom pracy umysłowej, który przychodzi naturalnie po tym jak dziecko nauczy się odtwarzać w swojej głowie obraz przedmiotu, który chce zmierzyć lub przedmiotu, którego chce odkryć powiązania z innymi przedmiotami.

KIDS TALK™ to blog na tematy związane z rozwojem dziecka redagowany przez Maren Schmidt. Maren jest nauczycielką Montessori z dyplomem Association Montessori Internationale oraz założycielką szkoły Montessori. Posiada ponad 20 lat doświadczenia w pracy z dziećmi. Jest autorką książki Understanding Montessori – A Guide For Parents (Zrozumieć Montessori – Przewodnik Dla Rodziców). Uzyskaliśmy zgodę autorki na tłumaczenie artykułów zamieszczanych na KIDS TALK™ na język polski i umieszczanie ich na naszej stronie

Wychowywanie naszych dzieci do współpracy może być naprawdę wymagające. Jeśli pomyślimy o tych wszystkich obowiązkach do spełnienia w ciągu krótkiego dnia możemy poczuć się jak komendant wojskowy, policjant i zła wiedźma w jednym.

Unikając sytuacji, w których jawimy się naszym dzieciom jako ostoja małoduszności i ciągłej kontroli możemy przesadzić w drugą stronę i być nazbyt mili pytając i prosząc o współpracę zamiast po prostu jej oczekiwać.

Niektóre sprawy nie powinny być negocjowane i w ich przypadku nie powinniśmy prosić o zgodę dziecka na ich wykonanie. Kiedy powiemy: ‘Kochanie, mógłbyś proszę wynieść śmieci? Dobrze?’ to brzmi to tak, że dzieci mogą poczuć, że mają prawo odmówić wykonania zadania. Zdanie: ‘Proszę, już czas na wyniesienie śmieci. Zaczynają cuchnąć.’ w lepszy sposób będzie uczyć nasze dzieci współpracy.

Dla naszych dzieci (a także współmałżonków) prośby z użyciem słów ‘mógłbyś’, ‘mogłabyś’, ‘zrobiłbyś’, ‘zrobiłabyś’ mogą brzmieć zbyt dosłownie.

‘Mógłbyś wynieść śmieci, proszę?’ może być zinterpretowane jako ‘Czy jesteś w stanie, albo czy wiesz jak wynieść śmieci?’ Odpowiedzią może być ciche ‘tak’, ale brak akcji.

‘Wyniósłbyś śmieci, proszę? może być zinterpretowane jako ‘Kiedy będziesz miał czas, czy miałbyś ochotę wynieść śmieci?’ Podobnie, przy dosłownej interpretacji, odbiorca może mieć poczucie, że ma wybór w tej kwestii.

Częste wizyty w dobrze wyposażonej bibliotece mogą być solidnym fundamentem do zainspirowania w dziecku zachwytu czytaniem

Stworzenie odpowiedniego środowiska językowego

Miłość do czytania i pisania pojawia się całkiem naturalnie u dziecka, które rośnie obserwując ludzi, którzy opowiadają różne historie, czytają i któremu często coś czytamy. Pisanie notatek, robienie listy zakupów, pisanie listów i zapisywanie osobistych doświadczeń i myśli za pomocą rysunków i pisanych opowieści może rozpocząć się w bardzo wczesnych latach życia.

Wieczorne rodzinne czytanie (zamiast telewizji) to dobry sposób na znalezienie czasu na wielką literaturę, z którą chcielibyście zapoznać wasze dzieci. W naszej rodzinie, jako rodzice wypełniliśmy spore luki w naszej znajomości wielkiej literatury poprzez czytanie jej naszym dzieciom.

Poezja przynosi więcej ważnych elementów do dziecięcego języka. Kiedy zgłębiamy poezję napotykamy większy zasób słownictwa. Nawet w tych najprostszych wierszach używane są słowa, które nie są zbyt popularne w prozie. Muzyczna płynność poezji daje większą przyjemność i ułatwia zapamiętywanie. Z poezji najbardziej przypadły nam do gustu utwory, które można czytać na głos, jak na przykład klasyczne chóry greckie lub takie, które opowiadają o jakiejś dłuższej historii jak Flecista z Hameln braci Grimm.